Friday, December 09, 2005

Soup of Stupefaction

I saw this hole in my mind.

I peered, then crawled, into it. I disappeared. Now, I'm stuck. I cannot get out. I cannot get my bearings in this place.

What can I do?

Everywhere I turn, there I am. Again. And again. Nothing but me meeting me in my meness. Somebody told me once that this could happen, but I could not believe it at the time. Now I know for sure that it's true. There is this darkness that swoons and swarms all around me like a soup of stupefaction.

Not "satisfaction", but "stupefaction", the state of being stupified. Stunned. Dull. Lethargic. It's astonishing and annoying. Nothing but me.

Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me. Me.